Da li su drevni narodi znali da orbite Zemlje i Venere u odnosu jedna na drugu prave oblik mandale i da li su je zbog toga odabrali za simbol univerzuma?
Mandala je u indijskim religijama spiritualni i ritualni simbol koji predstavlja univerzum. Reč potiče iz klasičnog indijskog jezika Sanskrit i znači krug, nešto što je zaokruženo. Ona predstavlja celinu i odnosi se na večnost i svet iznad telesnosti.
Mandala je primer kompleksnog simbola. Više različitih simboličkih elemenata smešteni su u oblik kruga ili četverougla oko tačno određenog središta.
Mandale su postojale od najdavnijih vremena u gotovo svim kulturama kao simboli nastojanja čoveka da svoj život uredi po prirodnim, božanskim zakonima harmonije i sklada.
U tibetanskom budizmu mandala se koristila kao jantra – obredni instrument koji pomaže meditaciji i koncentraciji. Ali, mandala nije samo tibetanska – različite varijante ovog simbola nalazimo u Indiji, Kini, Južnoj i Srednjoj Americi pa čak i u hrišćanskoj Evropi.
Mnoge građevine i gradovi bili su sagrađeni u obliku mandale, a uticaj simbola najprimetniji je u rozetama na hrišćanskim crkvama.
Ono što naročito fascinira kod ovog simbola jeste to što kada se prate orbite Zemlje i Venere u odnosu jedna na drugu, dobija se oblik mandale. Da li su drevni narodi zbog toga izabrali mandalu za simbol univerzuma i kako su to mogli da znaju, ostaje nejasno.
